Wat hebben de piramides van Gizeh, de Chinese Muur, Machu Picchu en de molens van Kinderdijk met elkaar gemeen? Het zijn allemaal werelderfgoederen: culturele of natuurlijke monumenten die zo belangrijk voor de wereldgemeenschap zijn, dat we ze veilig aan de toekomstige generaties willen doorgeven.
Nederland heeft meer werelderfgoederen dan het Molencomplex Kinderdijk-Elshout alleen. Ook Schokland en omgeving, de Stelling van Amsterdam, het Ir. D.F. Woudagemaal, Willemstad Curaçao, Droogmakerij De Beemster, het Rietveld Schröderhuis, de Waddenzee en de Grachtengordel van Amsterdam zijn door UNESCO erkend als werelderfgoed. Onvervangbaar en uitzonderlijk, voor Nederland, maar ook voor de hele wereld.
Voor DestinationArt zijn de werelderfgoederen in Nederland een reis waard. De plekken maken op vanzelfsprekende wijze deel uit van het Nederland van nu, maar tegelijkertijd vertellen ze, elk op hun eigen manier, de bijzondere geschiedenis van de Nederlanders op het gebied van waterbeheer, burgersamenleving en (land)ontwerp. Deze plekken zullen hun waarde behouden, ook in de toekomst. Hun bestemming is veiliggesteld.
Ieder half jaar staat één van de Nederlandse werelderfgoederen centraal bij DestinationArt.
De plekken die zo bekend lijken hebben verrassende verhalen in petto, temeer omdat we steeds de verbinding zullen maken met een andere unieke bestemming in de nabijheid van het werelderfgoed.
Sinds 1995 heeft Schokland als eerste erfgoed in Nederland de status van Unesco Werelderfgoed verworven. Terpen waarop ooit te grote gezinnen in te kleine huisjes bij elkaar woonden, een kerkruïne uit 1300, een misthoornhuisje, een schuur voor de ijsvlet….stille getuigen van een geschiedenis die verhaalt over boeren die vissers moesten worden, over ontbering en volharding, maar vooral over een koppig Schokkervolkje dat ondanks alles bleef tot het water hen bijna letterlijk aan de lippen stond.
Geen andere plek toont beter de nimmer aflatende strijd van de Nederlanders tegen het water. Toen de Schokkers hun eiland moesten verlaten leek die strijd verloren.
Maar de Zuiderzee werd getemd, Schokland werd een bult in de vlakke Noordoostpolder, een herinnering aan wat ooit was. Tijd om vooruit te kijken. Er was land gewonnen, een schone lei: een plek om geschiedenis te schrijven.
Dat is gebeurd in Nagele, op een steenworp afstand van Schokland. Een dorp bedacht op de tekentafel. Architecten als Cornelis van Eesteren, Aldo van Eyck, Gerrit Rietveld en de tuinarchitecte Mien Ruys konden op grote schaal al hun moderne opvattingen over bouwen en wonen verwezenlijken. Rechte lijnen, platte daken en zonlicht door de grote ramen. Rust en ruimte. Het contrast met het leven op Schokland kon niet groter zijn.